Nehir, Balık ve Ağaç
“En son nehir zehirlendiğinde, en son balık avlandığında ve en son ağaç kesildiğinde paranın yenecek bir şey olmadığını anlayacaksınız.” Bir Kızılderili atasözü…
Ortaokul yıllarında bir diş hekiminin yanında çalışırken her sabah bu söz karşılardı beni….
Kapının karşısında kocaman bir tablo…insanın kolay kolay unutamayacağı kadar büyük tablo….
O yıllardan kazınmış aklıma… en son nehir , en son balık, en son ağaç…
Yıllar sonrasında çalışma hayatının içindeyim ve bazen öyle şeyler duyuyor öyle şeyler görüyorum ki son nehir, son balık ve de son ağaç geliyor aklıma… Korkuyorum….
Çok büyük şirketlerde çok güzel yerlerde çalışan insanlar….Kiminin imrenerek, kiminin kıskanarak baktığı mevkiler ve oradaki insanlar…Onlardan gördüklerim duyduklarım beni korkutanlar…
“Şu üzerimde gördüğün elbiseyi bile kardeşim aldı… O kadar yoğun çalışıyorum ki bir türlü alışveriş yapmaya fırsatım olmuyor…İşten çıktığımda kapanmış oluyor mağazalar..Hafta sonlarım zaten felaket…Ben çalışıyorum, kardeşim de harcıyor…”
“Ailemle en son ne zaman birlikte bir pikniğe gittiğimi hatırlamıyorum.”
“Çocuklarımı görmeyeli kaç gün oldu…Onlar uyurken çıkıyorum evden, döndüğümde onlar uyumuş oluyorlar.”
“Annemleri ziyaret etmeyeli neredeyse bir yıl oldu.”
Tanıdık geliyor mu bu konuşmalar size ? Umarım hala bu konuşmalara yabancısınızdır, bu sözleri hiç sarf etmemişsinizdir…size hiç tanıdık gelmiyordur…Eğer “tanıdık geliyor da ne demek bizzat yaşıyorum, söylüyorum” diyorsanız son nehri, balığı ve ağacı düşünün derim ben….
Dahası….
Bir yerde okumuştum da çok hoşuma gitmişti… “İnsanlar tuhaftır hep şaşırtır beni…Para kazanmak için sağlıklarını kaybederler…Sonra da kaybettikleri sağlıkları kazanmak için kazandıkları paraları verirler…”
Bu sözü hatırlayın derim….
Bir musibet bin nasihatten yeğdir hesabı ben bu sözü ancak sağlığımdan bir şeyler yitirdiğimde hatırladım maalesef ve bir nefes sıhhatin nasıl her şeyden daha önemli olduğunu gördüm.
Size soruyorum….Harcayamayacağınız kadar para kazanmak… hep daha fazlasını istemek…
Hayatımızdan, zamanımızdan, sevdiklerimizden fedakarlık yaparak kazandıklarımız ve bunların karşısında kaybettiklerimiz…
Değer mi?
Not: Bu yazıyı ilk liparite.wordpress.com adresinde yayımlamıştım.
